جانباز دکتر رضیعی - ابتدا و در مقدمه باید به این سوال مهم پاسخ داده شود که چرا با وجود تشدید تحریم ها روند صعودی دلار متوقف و بلکه تا حدودی منفی شد؟
در پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه داشت:
۱- این بار ریاست محترم باهوش، باسواد، دلسوز و آینده نگر بانک مرکزی (آقای دکتر همتی) ارز نیمایی ۸ هزار تومانی را تقریبا حذف کرد و به شرکت های صادراتی (خصوصا صادرات محصولات پترو پالایشگایی و هر شرکت صادراتی دیگر) عملا ابلاغ کرد که شما ارز خود را به بانک مرکزی بدهید و معادل ریالی آن را به قیمت روز بازار (استامبول) از بانک مرکزی بگیرید.
این مهم باعث شد که صادرکنندگانی که ارز صادراتی خود را به بانک مرکزی نمی دادند، همگی به این متد تشویق شدند و با خوشحالی این کار را انجام دادند و پیامد آن این بود که اولا ذخیر دلار بانک مرکزی بالا رفت، دوما قیمت دلار و یورو تثبیت شد و سوما افرادی که مبالغ زیادی دلار در خانه های خود جمع کرده بودند، طی چند هفته مشاهده کردند که نه تنها قیمت ارز رو به بالا نیست بلکه رو به پایین است؛ لذا آنان نیز به جمع صف عرضه کنندگان پیوستند و قیمت ارز مقداری (بین ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰) نزولی شد؛ در حالی که تا ۱۵۰۰ و ۱۶۰۰ بالا رفته بود.
درآمد
شعار «رونق تولید ملّی» در سپهر اقتصاد مقاومتی، راهبرد و فراتی است که در پهنه‌ی مفهومی خود، از سویی با شعارهای سالهای گذشته‌ی نظام اسلامی ــ نظیر جهاد اقتصادی، حمایت از کالای ایرانی، اصلاح الگوی مصرف، همّت مضاعف و کار مضاعف، نوآوری و شکوفایی، نهضت خدمت‌رسانی به مردم، رفتار علوی، صرفه‌جویی، پرهیز از اسراف، انضباط اقتصادی و مالی، وجدان کاری و انضباط اجتماعی و . ــ مرتبط است و از سوی دیگر، این راهبرد (و فرات) متناظر با روح کلّی و تهای کلان و شاخصهای اسناد بالادستی ابلاغی از سوی رهبر معظّم انقلاب و نظام اسلامی متناظر است؛ به دیگرِ سخن:
«این شعارهای سال، حلقه‌هایی بود برای ایجاد یک منظومه‌ی کامل در زمینه‌ی مسائل اقتصاد.»[۱]
در سه دهه‌ی گذشته، در پی اعلام راهبردها و شعارهای سالانه، سعی بر این بوده است که حرکت نظام اسلامی بر مدار اصلی و متناظر با مأموریتها و اهداف نظام انقلابی تسریع یابد. در این مهم، بویژه تجربه‌ی دهه‌ی پیشرفت و عدالت[۲] (۹۷ – ۱۳۸۸)، گذشته‌ای است که چراغ راه آینده‌ی ماست.
در اندیشه‌ی رهبر انقلاب و در نظریّه‌ی اقتصاد مقاومتی «رونق تولید ملّی» به عنوان رکنِ اساسی اقتصاد مقاومتی همواره مطرح بوده است و تولید ملّی با انگاره‌هایی از قبیل «تولید به مثابه‌ی جهاد»، «تولید به‌مثابه‌ی حسنه» و «تولید به‌مثابه‌ی نیاز اساسی و عامل حفظ و امتداد نظام اسلامی» مورد تأکید بوده است.
امروزه همه كشورهای دنیا برای پیشرفت در هر زمینه، توانمندسازی را سرلوحه خود قرار داده اند؛ جمهوری اسلامی ایران نیز با افزایش رونق تولید می تواند با مشكلات اقتصادی موجود مقابله كند.
به گزارش ایرنا، رهبر معظم انقلاب اسلامی با تاكید بر لزوم رفع مشكلات معیشت مردم، سال 98 را به نام «رونق تولید» نام نهادند تا سرلوحه ای برای برنامه ریزی های مسوولان اقتصادی كشور قرار گیرد.
شعار «رونق تولید» در سال 98 می تواند علاوه بر راهكار برون رفت ازمشكلات اقتصادی، راهی برای مقابله با جنگ دشمنان انقلاب اسلامی باشد.
جلوگیری از واردات كالاهای مشابه داخلی و مقابله با پدیده قاچاق یك راهكار مهم افزایش رونق تولید می باشد، مساله ای كه برخی از واحدهای صنعتی كشور را با مشكل جدی مواجه كرده است.
اكنون كه كشور در ركود اقتصادی و مشكلات معیشتی مردم قرار گرفته، بهترین گزینه توجه به رونق تولید با استفاده از ظرفیت های داخلی است.
تولید ركن اقتصاد هر كشور محسوب می شود و برای رونق بیشتر چاره ای جز حمایت روزافزون از این حوزه نیست و لزوم توجه به آن، ضروری است.
تحریم های ظالمانه دشمنان علیه بنیان اقتصادی كشورمان در طول انقلاب اسلامی همچنان ادامه دارد و رونق تولید می‌تواند مشكل بیكاری، تورم، نقدینگی، كسری بودجه سالیانه دولت را برطرف كند.
رونق تولید آن‌گاه به سرانجام می‌رسد که دولت با همه ارکان خود، اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی را باور کرده و به منصه ظهور برساند.
۱- توجه به شعارها و نام‌گذاری‌های سالهای اخیر به روشنی بیانگر اهمیت موضوع اقتصاد در پویایی و حرکت رو به جلوی انقلاب اسلامی ایران است. رهبر فرزانه انقلاب اسلامی با احاطه بر شناخت‌ها، نیازها و ضرورت‌های امروز جامعه اسلامی و همچنین آگاهی دقیق از نقشه‌ها و توطئه‌های استکبار جهانی در مقابله با انقلاب اسلامی، سال ۱۳۹۵ را سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»، سال ۱۳۹۶ را «اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال»، سال ۱۳۹۷را «حمایت از کالای ایرانی» و سال ۱۳۹۸ را سال «رونق تولید» نامگذاری کردند.
این نام‌گذاری‌ها در کنار «حرکت به سمت اصلاح الگوی مصرف»، «همت مضاعف، کار مضاعف»، «جهاد اقتصادی»، «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی» و «حماسه ی و حماسه اقتصادی» که به ترتیب شعارهای سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ از سوی مقام معظم رهبری انتخاب شده‌اند، همگی نشان از اهمیت موضوع اقتصاد در حیات، پویایی و حرکت شتابنده انقلاب اسلامی در فراز و نشیب‌های امروز جامعه جهانی دارد.
۲- براساس اصل ۱۱۰ قانون اساسی، یکی از وظایف رهبری در نظام جمهوری اسلامی ایران، تعیین تهای کلی نظام است. نام‌گذاری‌ها و تعیین شعارهای سال را می‌توان یکی از جلوه‌های تعیین تهای کلی نظام اسلامی از سوی مقام معظم رهبری دانست. دقت و توجه به شعارهای انتخاب‌شده طی سالهای اخیر نشان می‌دهد انتخاب این شعارها برخاسته از پشتوانه دقیق کارشناسی و ارزیابی همه‌جانبه از ضرورت‌های ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی است. از سوی دیگر به‌کارگیری عنوان‌ها و نام‌ها از چنان دقتی برخوردار است که نه فقط دولتمردان، مسئولان و نخبگان اجتماعی که عموم شهروندان جامعه اسلامی نیز به‌راحتی آنها را درک و بر اهمیت آنها در شرایط فعلی صحه می‌گذارند. واقعیت‌های عینی جامعه ما نیز به‌روشنی نشان می‌دهند که جهت‌گیری‌های نهفته در انتخاب نام‌ها و شعارهای سال با عطف توجه به نیازها و ضرورت‌های روز جامعه تعیین شده‌اند.
۳- «رونق تولید» که به‌عنوان نام و شعار سال ۱۳۹۸ تعیین شده است، در موضوع و منظومه اقتصاد مقاومتی اهمیت ویژه‌ای دارد. رونق تولید به این معناست که منابع مالی، سرمایه‌های عظیم داخلی، نیروی کار، کارگاه‌های کوچک و بزرگ و کارخانه‌های صنعتی با تکیه بر منابع سرشار داخلی ازجمله نیروی جوان و متخصص انسانی به‌گونه‌ای مدیریت شوند که جای‌جای میهن پهناور اسلامی صحنه جنب و جوش و تولید انواع کالاهای مورد نیاز شود. رونق تولید نه فقط نیازهای فوری را پاسخ می‌دهد، بلکه نقدینگی را در مسیر صحیح خود قرار می‌دهد، اشتغال می‌آفریند، سرمایه‌های بی‌بدیل نیروی انسانی جوان و متخصص کشور را امیدوار و از شغل‌های کاذب و مضر به حال اقتصاد کشور جلوگیری می‌کند. رونق تولید به رقابت صحیح در عرصه اقتصاد و بالارفتن کیفیت و در نتیجه کسب جایگاه مناسب و سهم شایسته کالای ایرانی در بازارهای منطقه‌ای و جهانی می‌انجامد. به تعبیر مقام معظم رهبری: «اگر تولید شد، آن‌وقت در بخش‌های مختلف تحول ایجاد خواهد شد؛ اگر رونق تولید وجود داشته باشد، هم تاثیر می‌گذارد در اشتغال، هم تاثیر می‌گذارد در کم‌کردن تورم، هم حتی تاثیر می‌گذارد در وضع توازن بودجه، هم تاثیر می‌گذارد در بالا رفتن ارزش پول ملی.» (بیانات رهبری در تاریخ ۱/۱/۱۳۹۸ در اجتماع زائران و مجاوران حرم رضوی)
بی‌گمان رونق تولید می‌تواند تحریم‌های ظالمانه آمریکا و وابستگانش را بی‌اثر کرده و در نتیجه جنگ تمام‌عیار اقتصادی دشمنان ملت ایران را به شکست بکشاند.
۴- رونق تولید آن‌گاه به عرصه عمل می‌رسد و نتایج مبارک و گران‌سنگ خود را برای عموم مردم ایران به ارمغان می‌آورد که شرط اصلی و نخست آن به‌درستی مورد توجه قرار گیرد. «مدیریت جهادی» شرط اصلی و کلید نهایی در رسیدن اقتصاد کشور به اقتصاد مقاومتی، اقتصاد خودبنیاد، اقتصاد پویا و شکوفایی اقتصادی است. مدیریت جهادی یعنی کار خالص، تلاش بی‌وقفه، فعالیت با‌انگیزه و خستگی‌ناپذیر و بی‌منت و بدون چشمداشت مادی و عافیت‌طلبی. مدیر جهادی کسی است که پست‌ها را مسئولیت و امانت الهی می‌داند نه طعمه یا سرمایه شخصی و سکوی پرش. مدیر جهادی مدیری است که انقلاب اسلامی را موهبت الهی بر مردم بزرگ ایران اسلامی و مستضعفان جهان می‌داند و خود را وقف انقلاب و آرمان‌های بلند و الهی انقلاب اسلامی می‌داند. اکنون که دشمنان این مرز و بوم، انقلاب اسلامی را با جنگ اقتصادی به چالش کشانده‌اند، مدیر جهادی خود را سرباز بی‌ادعای انقلاب در این جنگ می‌داند و بدون خودبینی و با قدم‌های استوار در این جهاد الهی گام برمی‌دارد. رونق تولید آن‌گاه به سرانجام می‌رسد که دولت با همه ارکان خود، اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی را باور کرده و به منصه ظهور برساند. این خواسته بحق و واقعیت روشنی است که در متن جامعه ما به روشنی قابل رویت است.
پدافند غيرعامل:
به مجموعه اقداماتي اطلاق مي گردد که مستلزم به کارگيري جنگ افزار نبوده و با اجراي آن مي توان از وارد شدن خسارات مالي و تجهيزات و تأسيسات حياتي و حساس نظامي و غيرنظامي و تلفات انساني جلوگيري نموده و يا ميزان اين خسارات و تلفات را به حداقل ممکن کاهش داد.
قابليت بقا:
توانايي نيروهاي مسلح و جوامع غيرنظامي يک کشور به نحوي که در مقابل حمله استقامت کنند و ضمن تحمل آن قادر باشند به نحو موثر به وظايف محوله خود عمل نمايند، اين توانايي عمدتاً در نتيجه پدافند غيرعامل به دست مي آيد.
پراکندگي:
گسترش، باز و پخش نمودن و تمرکز زدايي نيروها، تجهيزات، تأسيسات يا فعاليت هاي خودي به منظور تقليل آسيب پذيري آنها در مقابل عمليات دشمن به طوري که مجموعه اي از آنها هدف واحدي را تشکيل ندهند.
تفرقه و جابجايي:
جداسازي، گسترش افراد، تجهيزات و فعاليت هاي خودي از محل استقرار اصلي به محل ديگر به منظور تقليل آسيب پذيري، کاهش خسارات و تلفات مي باشد. مانند انتقال هواپيماهاي مسافربري به فرودگاه هاي دورتر از برد سلاح دشمن و يا انتقال تجهيزات حساس قابل حمل از محل اصلي به محل موقتي که داراي شرايط امن تري مي باشد.
فريب:
کليه اقدامات طراحي شده حيله گرايانه اي است که موجب گمراهي و غفلت دشمن در نيل به اطلاعات و محاسبه و برآورد صحيح از توان کمي و کيفي طرف مقابل گرديده و او را در تشخيص هدف و هدفگيري با شک و ترديد مواجه نمايد.
فريب، انحراف ذهن دشمن از اهداف حقيقي و مهم به سمت اهداف کاذب و کم اهميت مي باشد.
آسيب پذيري:
ميزان خسارت و صدمات ناشي از عوامل و پديده هاي بالقوه و يا بالفعل خسارت زا نسبت به نيروي انساني، تجهيزات و تأسيسات با شدت صفر تا صد درصد.
مراکز حياتي:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز بحران، آسيب و صدمات جدي و مخاطره آميز در نظام سياسي، هدايت، کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثيرگذاري سراسري در کشور گردد.
مراکز حساس:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز بحران، آسيب و صدمات جدي و مخاطره آميز در نظامي سياسي، هدايت،کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثير گذاري سراسري در کشور گردد.
مراکز مهم:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز آسيب و صدمات محدود در نظام سياسي، هدايت، کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثيرگذاري محلي در کشور گردد.
استتار و اختفاء:
فن و هنري است که با استفاده از وسايل طبيعي و يا مصنوعي ، امکان کشف و شناسايي نيروها، تجهيزات و تأسيسات را ازديده باني، تجسس و عکسبرداري دشمن تقليل داده و يا مخفي داشته و حفاظت نمايد.مفهوم کلي استتار ، همرنگ و همشکل کردن تأسيسات، تجهيزات و نيروها با محيط اطراف مي باشد.
اختفاء، استفاده صحيح از عوارض طبيعي و مصنوعي زمين مي باشد كه حفاظت در برابر ديد دشمن را تأمين مي نمايد و استتار امکان کشف يا شناسايي نيروها، تجهيزات و تأسيسات و فعاليت ها را تقليل مي دهد.
استحکامات:
ايجاد هرگونه حفاظي که در مقابل اصابت مستقيم بمب ، راکت ، موشک، گلوله ، توپخانه و يا ترکش آنها مقاومت نموده و مانع صدمه رسيدن به نفرات، تجهيزات و يا تأسيسات گرديده و اثرات ترکش و موج انفجار را به طور نسبي خنثي نمايد.
مکان يابي:
يکي از اقدامات اساسي و عمده پدافند غيرعامل، انتخاب محل مناسب مي باشد و تا آنجا که ممکن است از ايجاد تأسيسات حياتي و حساس در دشت هاي مسطح يا نسبتاً هموار اجتناب کرد. زيرا تأسيسات احداث شده در چنين محل هايي را نمي توان از ديد دشمن مخفي نگاه داشت و آسيب پذيري آن را در برابر تهديدات افزايش مي دهد. ايجاد تأسيسات حياتي و حساس در کنار بزرگراه ها، جاده هاي اصلي، کنار سواحل دريا، رودخانه ها و نزديکي مرزها موجب سهولت شناسايي و هدف يابي آسان آنها توسط دشمن مي گردد.
ايجاد فرهنگ، باور و اعتقاد عمومي نسبت به پدافند غيرعامل و نهادينگي و استمرار آن؛ یکی از 10 راهبرد پدافند غیرعامل کشور است
1- تعامل مستمر و فراگير با سازمان‌‌های تگذار، قانونگذار و اجرایی و ايجاد ساز و كار‌هاي مناسب در جهت ايمن‌سازي و حفاظت از تأسيسات زيربنايي کشور.
2- ساماندهي آمايش سرزمين ملي و آمايش دفاعي از منظر پدافند غيرعامل به منظور حداكثر استفاده از پهنه امن جغرافيايي كشور.
3- ايفاي نقش هدايتي و نظارتي در زمينه مطالعات، طراحي و اجرای طرح‌‌هاي پدافند غيرعامل کشور.
4- بسیج و بكارگيري امكانات ملی در جهت افزایش کارایی سامانه‌‌ها و شيوه‌‌هاي پدافند غيرعامل.
5- تگذاری و ساماندهي استفاده از فن‌آوري‌‌هاي نو به منظور كاهش آسيب‌پذيري ناشي از وابستگي.
6- توسعه کمی و کیفی آموزش‌هاوپژوهش‌ها و تولید فناوری بومی پدافند غیرعامل از طریق هدایت، تگذاری، برنامه‌ریزی واجرا در چرخه تولید دانش و پژوهش و تولید صنعتی با استفاده از ظرفیت‌های ملی).
7- تدوین و نهادينه نمودن نظام جامع پدافند غیرعامل و استفاده از اصول و ضوابط آن در ايمن سازي مراكز موجود و رعايت آنها در طرح‌‌هاي توسعه كشور.
8- توسعه فرهنگي و ارتقاء باور مدیران و مردم و تقويت عزم و اقتدار ملي نسبت به تأثير پدافند غير عامل در كاهش آسيب‌پذيري‌‌ها با استفاده از کل ظرفیت‌های ملی.
9- تدوین و نهادینه نمودن طرح جامع مدیریت بحران و دفاع غیرنظامی کشور در شرایط جنگی.
10- توسعه شاخصهای امنیت، ایمنی و پایداری در برابر تهدید در شبکه‌‌های اطلاعاتی و ارتباطی با گرایش به فناوری‌های بومی و ملی.
11- ایمن سازی و پایداری و موازی سازی امکان جایگزینی انرژی‌‌های زیر ساخت‌‌های حیاتی.
12- کاهش آسیب‌پذیری‌‌های استان‌‌ها در برابر تهدیدات و ایجاد پایداری و قابلیت بقاء و مدیریت بهینه و اداره امور مردم در شرایط تهدید بصورت خود کفا از مرکز.
13- ساماندهی و ایجاد ساز و کار مناسب برای استفاده حداکثری از توانایی‌‌ها و قابلیت‌های نیرو‌های داوطلب مردمی، بسیج در تمامی ابعاد و عرصه‌‌های پدافند غیرعامل.
14- حفظ اشراف اطلاعاتی و پایش مستمر تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها بر زیرساختهای ملی.
15- حفاظت و امنیت طرح‌های پدافند غیرعامل و محروم‌سازی دشمن در کسب اطلاعات از زیرساختهای طبقه‌بندی شده کشور با تدوین آئین‌نامه‌‌های حفاظتی متناسب با تهدیدات و توسعه و فرهنگ سازی آن.
الزامات كلي
1- وجود عزم و اراده ملي براي اجراي اصول پدافند غيرعامل.
2- ايجاد درك مشترك از مفاهيم، ضرورت‌ها و تهديدات مربوط به پدافند غيرعامل در بين سياستگذاران، مديران و مجريان كشور.
3- ايجاد فرهنگ، باور و اعتقاد عمومي نسبت به پدافند غيرعامل و نهادينگي و استمرار آن.
4- توسعه علمي پدافند غيرعامل در مراكز توليد علم.
5- وجود منابع انساني، استعداد قوي در رشته‌‌هاي مختلف پدافند غيرعامل در حوزه‌‌هاي ستادي و اجرايي (مشاوره، نظارت و اجرا).
6- پيش‌بيني و به تصويب رساندن قوانين جامع، مقررات، ضوابط و دستورالعمل‌هاي اجرايي مورد نياز پدافند غيرعامل.
7- وجود منابع مالي و اختصاص رديف اعتباري خاص كافي و لازم.
8- وجود ساز و كار‌هاي سياستگذاري، طرح‌ريزي و برنامه‌ريزي متمركز و اجراي غيرمتمركز.
9- تعيين و فعال‌سازي متولي پدافند غيرعامل در دستگاه‌هاي اجرايي و ساز و كار‌هاي مناسب مطالعه، طراحي، سياستگذاري، همسوسازي، هماهنگي و نظارت در بخش‌هاي مختلف كشور.
10- داشتن تفكر پويا، علمي، منعطف و مبتكر به پدافند غيرعامل و پرهيز از نگاه جزئي، بسته و ثابت.
جانباز دکتر رضیعی - ابتدا و در مقدمه باید به این سوال مهم پاسخ داده شود که چرا با وجود تشدید تحریم ها روند صعودی دلار متوقف و بلکه تا حدودی منفی شد؟
در پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه داشت:
۱- این بار ریاست محترم باهوش، باسواد، دلسوز و آینده نگر بانک مرکزی (آقای دکتر همتی) ارز نیمایی ۸ هزار تومانی را تقریبا حذف کرد و به شرکت های صادراتی (خصوصا صادرات محصولات پترو پالایشگایی و هر شرکت صادراتی دیگر) عملا ابلاغ کرد که شما ارز خود را به بانک مرکزی بدهید و معادل ریالی آن را به قیمت روز بازار (استامبول) از بانک مرکزی بگیرید.
این مهم باعث شد که صادرکنندگانی که ارز صادراتی خود را به بانک مرکزی نمی دادند، همگی به این متد تشویق شدند و با خوشحالی این کار را انجام دادند و پیامد آن این بود که اولا ذخیر دلار بانک مرکزی بالا رفت، دوما قیمت دلار و یورو تثبیت شد و سوما افرادی که مبالغ زیادی دلار در خانه های خود جمع کرده بودند، طی چند هفته مشاهده کردند که نه تنها قیمت ارز رو به بالا نیست بلکه رو به پایین است؛ لذا آنان نیز به جمع صف عرضه کنندگان پیوستند و قیمت ارز مقداری (بین ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰) نزولی شد؛ در حالی که تا ۱۵۰۰ و ۱۶۰۰ بالا رفته بود.
درآمد
شعار «رونق تولید ملّی» در سپهر اقتصاد مقاومتی، راهبرد و فراتی است که در پهنه‌ی مفهومی خود، از سویی با شعارهای سالهای گذشته‌ی نظام اسلامی ــ نظیر جهاد اقتصادی، حمایت از کالای ایرانی، اصلاح الگوی مصرف، همّت مضاعف و کار مضاعف، نوآوری و شکوفایی، نهضت خدمت‌رسانی به مردم، رفتار علوی، صرفه‌جویی، پرهیز از اسراف، انضباط اقتصادی و مالی، وجدان کاری و انضباط اجتماعی و . ــ مرتبط است و از سوی دیگر، این راهبرد (و فرات) متناظر با روح کلّی و تهای کلان و شاخصهای اسناد بالادستی ابلاغی از سوی رهبر معظّم انقلاب و نظام اسلامی متناظر است؛ به دیگرِ سخن:
«این شعارهای سال، حلقه‌هایی بود برای ایجاد یک منظومه‌ی کامل در زمینه‌ی مسائل اقتصاد.»[۱]
در سه دهه‌ی گذشته، در پی اعلام راهبردها و شعارهای سالانه، سعی بر این بوده است که حرکت نظام اسلامی بر مدار اصلی و متناظر با مأموریتها و اهداف نظام انقلابی تسریع یابد. در این مهم، بویژه تجربه‌ی دهه‌ی پیشرفت و عدالت[۲] (۹۷ – ۱۳۸۸)، گذشته‌ای است که چراغ راه آینده‌ی ماست.
در اندیشه‌ی رهبر انقلاب و در نظریّه‌ی اقتصاد مقاومتی «رونق تولید ملّی» به عنوان رکنِ اساسی اقتصاد مقاومتی همواره مطرح بوده است و تولید ملّی با انگاره‌هایی از قبیل «تولید به مثابه‌ی جهاد»، «تولید به‌مثابه‌ی حسنه» و «تولید به‌مثابه‌ی نیاز اساسی و عامل حفظ و امتداد نظام اسلامی» مورد تأکید بوده است.
امروزه همه كشورهای دنیا برای پیشرفت در هر زمینه، توانمندسازی را سرلوحه خود قرار داده اند؛ جمهوری اسلامی ایران نیز با افزایش رونق تولید می تواند با مشكلات اقتصادی موجود مقابله كند.
به گزارش ایرنا، رهبر معظم انقلاب اسلامی با تاكید بر لزوم رفع مشكلات معیشت مردم، سال 98 را به نام «رونق تولید» نام نهادند تا سرلوحه ای برای برنامه ریزی های مسوولان اقتصادی كشور قرار گیرد.
شعار «رونق تولید» در سال 98 می تواند علاوه بر راهكار برون رفت ازمشكلات اقتصادی، راهی برای مقابله با جنگ دشمنان انقلاب اسلامی باشد.
جلوگیری از واردات كالاهای مشابه داخلی و مقابله با پدیده قاچاق یك راهكار مهم افزایش رونق تولید می باشد، مساله ای كه برخی از واحدهای صنعتی كشور را با مشكل جدی مواجه كرده است.
اكنون كه كشور در ركود اقتصادی و مشكلات معیشتی مردم قرار گرفته، بهترین گزینه توجه به رونق تولید با استفاده از ظرفیت های داخلی است.
تولید ركن اقتصاد هر كشور محسوب می شود و برای رونق بیشتر چاره ای جز حمایت روزافزون از این حوزه نیست و لزوم توجه به آن، ضروری است.
تحریم های ظالمانه دشمنان علیه بنیان اقتصادی كشورمان در طول انقلاب اسلامی همچنان ادامه دارد و رونق تولید می‌تواند مشكل بیكاری، تورم، نقدینگی، كسری بودجه سالیانه دولت را برطرف كند.
رونق تولید آن‌گاه به سرانجام می‌رسد که دولت با همه ارکان خود، اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی را باور کرده و به منصه ظهور برساند.
۱- توجه به شعارها و نام‌گذاری‌های سالهای اخیر به روشنی بیانگر اهمیت موضوع اقتصاد در پویایی و حرکت رو به جلوی انقلاب اسلامی ایران است. رهبر فرزانه انقلاب اسلامی با احاطه بر شناخت‌ها، نیازها و ضرورت‌های امروز جامعه اسلامی و همچنین آگاهی دقیق از نقشه‌ها و توطئه‌های استکبار جهانی در مقابله با انقلاب اسلامی، سال ۱۳۹۵ را سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»، سال ۱۳۹۶ را «اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال»، سال ۱۳۹۷را «حمایت از کالای ایرانی» و سال ۱۳۹۸ را سال «رونق تولید» نامگذاری کردند.
این نام‌گذاری‌ها در کنار «حرکت به سمت اصلاح الگوی مصرف»، «همت مضاعف، کار مضاعف»، «جهاد اقتصادی»، «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی» و «حماسه ی و حماسه اقتصادی» که به ترتیب شعارهای سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ از سوی مقام معظم رهبری انتخاب شده‌اند، همگی نشان از اهمیت موضوع اقتصاد در حیات، پویایی و حرکت شتابنده انقلاب اسلامی در فراز و نشیب‌های امروز جامعه جهانی دارد.
۲- براساس اصل ۱۱۰ قانون اساسی، یکی از وظایف رهبری در نظام جمهوری اسلامی ایران، تعیین تهای کلی نظام است. نام‌گذاری‌ها و تعیین شعارهای سال را می‌توان یکی از جلوه‌های تعیین تهای کلی نظام اسلامی از سوی مقام معظم رهبری دانست. دقت و توجه به شعارهای انتخاب‌شده طی سالهای اخیر نشان می‌دهد انتخاب این شعارها برخاسته از پشتوانه دقیق کارشناسی و ارزیابی همه‌جانبه از ضرورت‌های ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی است. از سوی دیگر به‌کارگیری عنوان‌ها و نام‌ها از چنان دقتی برخوردار است که نه فقط دولتمردان، مسئولان و نخبگان اجتماعی که عموم شهروندان جامعه اسلامی نیز به‌راحتی آنها را درک و بر اهمیت آنها در شرایط فعلی صحه می‌گذارند. واقعیت‌های عینی جامعه ما نیز به‌روشنی نشان می‌دهند که جهت‌گیری‌های نهفته در انتخاب نام‌ها و شعارهای سال با عطف توجه به نیازها و ضرورت‌های روز جامعه تعیین شده‌اند.
۳- «رونق تولید» که به‌عنوان نام و شعار سال ۱۳۹۸ تعیین شده است، در موضوع و منظومه اقتصاد مقاومتی اهمیت ویژه‌ای دارد. رونق تولید به این معناست که منابع مالی، سرمایه‌های عظیم داخلی، نیروی کار، کارگاه‌های کوچک و بزرگ و کارخانه‌های صنعتی با تکیه بر منابع سرشار داخلی ازجمله نیروی جوان و متخصص انسانی به‌گونه‌ای مدیریت شوند که جای‌جای میهن پهناور اسلامی صحنه جنب و جوش و تولید انواع کالاهای مورد نیاز شود. رونق تولید نه فقط نیازهای فوری را پاسخ می‌دهد، بلکه نقدینگی را در مسیر صحیح خود قرار می‌دهد، اشتغال می‌آفریند، سرمایه‌های بی‌بدیل نیروی انسانی جوان و متخصص کشور را امیدوار و از شغل‌های کاذب و مضر به حال اقتصاد کشور جلوگیری می‌کند. رونق تولید به رقابت صحیح در عرصه اقتصاد و بالارفتن کیفیت و در نتیجه کسب جایگاه مناسب و سهم شایسته کالای ایرانی در بازارهای منطقه‌ای و جهانی می‌انجامد. به تعبیر مقام معظم رهبری: «اگر تولید شد، آن‌وقت در بخش‌های مختلف تحول ایجاد خواهد شد؛ اگر رونق تولید وجود داشته باشد، هم تاثیر می‌گذارد در اشتغال، هم تاثیر می‌گذارد در کم‌کردن تورم، هم حتی تاثیر می‌گذارد در وضع توازن بودجه، هم تاثیر می‌گذارد در بالا رفتن ارزش پول ملی.» (بیانات رهبری در تاریخ ۱/۱/۱۳۹۸ در اجتماع زائران و مجاوران حرم رضوی)
بی‌گمان رونق تولید می‌تواند تحریم‌های ظالمانه آمریکا و وابستگانش را بی‌اثر کرده و در نتیجه جنگ تمام‌عیار اقتصادی دشمنان ملت ایران را به شکست بکشاند.
۴- رونق تولید آن‌گاه به عرصه عمل می‌رسد و نتایج مبارک و گران‌سنگ خود را برای عموم مردم ایران به ارمغان می‌آورد که شرط اصلی و نخست آن به‌درستی مورد توجه قرار گیرد. «مدیریت جهادی» شرط اصلی و کلید نهایی در رسیدن اقتصاد کشور به اقتصاد مقاومتی، اقتصاد خودبنیاد، اقتصاد پویا و شکوفایی اقتصادی است. مدیریت جهادی یعنی کار خالص، تلاش بی‌وقفه، فعالیت با‌انگیزه و خستگی‌ناپذیر و بی‌منت و بدون چشمداشت مادی و عافیت‌طلبی. مدیر جهادی کسی است که پست‌ها را مسئولیت و امانت الهی می‌داند نه طعمه یا سرمایه شخصی و سکوی پرش. مدیر جهادی مدیری است که انقلاب اسلامی را موهبت الهی بر مردم بزرگ ایران اسلامی و مستضعفان جهان می‌داند و خود را وقف انقلاب و آرمان‌های بلند و الهی انقلاب اسلامی می‌داند. اکنون که دشمنان این مرز و بوم، انقلاب اسلامی را با جنگ اقتصادی به چالش کشانده‌اند، مدیر جهادی خود را سرباز بی‌ادعای انقلاب در این جنگ می‌داند و بدون خودبینی و با قدم‌های استوار در این جهاد الهی گام برمی‌دارد. رونق تولید آن‌گاه به سرانجام می‌رسد که دولت با همه ارکان خود، اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی را باور کرده و به منصه ظهور برساند. این خواسته بحق و واقعیت روشنی است که در متن جامعه ما به روشنی قابل رویت است.
پدافند غيرعامل:
به مجموعه اقداماتي اطلاق مي گردد که مستلزم به کارگيري جنگ افزار نبوده و با اجراي آن مي توان از وارد شدن خسارات مالي و تجهيزات و تأسيسات حياتي و حساس نظامي و غيرنظامي و تلفات انساني جلوگيري نموده و يا ميزان اين خسارات و تلفات را به حداقل ممکن کاهش داد.
قابليت بقا:
توانايي نيروهاي مسلح و جوامع غيرنظامي يک کشور به نحوي که در مقابل حمله استقامت کنند و ضمن تحمل آن قادر باشند به نحو موثر به وظايف محوله خود عمل نمايند، اين توانايي عمدتاً در نتيجه پدافند غيرعامل به دست مي آيد.
پراکندگي:
گسترش، باز و پخش نمودن و تمرکز زدايي نيروها، تجهيزات، تأسيسات يا فعاليت هاي خودي به منظور تقليل آسيب پذيري آنها در مقابل عمليات دشمن به طوري که مجموعه اي از آنها هدف واحدي را تشکيل ندهند.
تفرقه و جابجايي:
جداسازي، گسترش افراد، تجهيزات و فعاليت هاي خودي از محل استقرار اصلي به محل ديگر به منظور تقليل آسيب پذيري، کاهش خسارات و تلفات مي باشد. مانند انتقال هواپيماهاي مسافربري به فرودگاه هاي دورتر از برد سلاح دشمن و يا انتقال تجهيزات حساس قابل حمل از محل اصلي به محل موقتي که داراي شرايط امن تري مي باشد.
فريب:
کليه اقدامات طراحي شده حيله گرايانه اي است که موجب گمراهي و غفلت دشمن در نيل به اطلاعات و محاسبه و برآورد صحيح از توان کمي و کيفي طرف مقابل گرديده و او را در تشخيص هدف و هدفگيري با شک و ترديد مواجه نمايد.
فريب، انحراف ذهن دشمن از اهداف حقيقي و مهم به سمت اهداف کاذب و کم اهميت مي باشد.
آسيب پذيري:
ميزان خسارت و صدمات ناشي از عوامل و پديده هاي بالقوه و يا بالفعل خسارت زا نسبت به نيروي انساني، تجهيزات و تأسيسات با شدت صفر تا صد درصد.
مراکز حياتي:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز بحران، آسيب و صدمات جدي و مخاطره آميز در نظام سياسي، هدايت، کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثيرگذاري سراسري در کشور گردد.
مراکز حساس:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز بحران، آسيب و صدمات جدي و مخاطره آميز در نظامي سياسي، هدايت،کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثير گذاري سراسري در کشور گردد.
مراکز مهم:
مراکزي هستند که در صورت انهدام کل يا قسمتي از آنها، موجب بروز آسيب و صدمات محدود در نظام سياسي، هدايت، کنترل و فرماندهي، توليدي و اقتصادي، پشتيباني، ارتباطي و مواصلاتي، اجتماعي، دفاعي با سطح تأثيرگذاري محلي در کشور گردد.
استتار و اختفاء:
فن و هنري است که با استفاده از وسايل طبيعي و يا مصنوعي ، امکان کشف و شناسايي نيروها، تجهيزات و تأسيسات را ازديده باني، تجسس و عکسبرداري دشمن تقليل داده و يا مخفي داشته و حفاظت نمايد.مفهوم کلي استتار ، همرنگ و همشکل کردن تأسيسات، تجهيزات و نيروها با محيط اطراف مي باشد.
اختفاء، استفاده صحيح از عوارض طبيعي و مصنوعي زمين مي باشد كه حفاظت در برابر ديد دشمن را تأمين مي نمايد و استتار امکان کشف يا شناسايي نيروها، تجهيزات و تأسيسات و فعاليت ها را تقليل مي دهد.
استحکامات:
ايجاد هرگونه حفاظي که در مقابل اصابت مستقيم بمب ، راکت ، موشک، گلوله ، توپخانه و يا ترکش آنها مقاومت نموده و مانع صدمه رسيدن به نفرات، تجهيزات و يا تأسيسات گرديده و اثرات ترکش و موج انفجار را به طور نسبي خنثي نمايد.
مکان يابي:
يکي از اقدامات اساسي و عمده پدافند غيرعامل، انتخاب محل مناسب مي باشد و تا آنجا که ممکن است از ايجاد تأسيسات حياتي و حساس در دشت هاي مسطح يا نسبتاً هموار اجتناب کرد. زيرا تأسيسات احداث شده در چنين محل هايي را نمي توان از ديد دشمن مخفي نگاه داشت و آسيب پذيري آن را در برابر تهديدات افزايش مي دهد. ايجاد تأسيسات حياتي و حساس در کنار بزرگراه ها، جاده هاي اصلي، کنار سواحل دريا، رودخانه ها و نزديکي مرزها موجب سهولت شناسايي و هدف يابي آسان آنها توسط دشمن مي گردد.
ايجاد فرهنگ، باور و اعتقاد عمومي نسبت به پدافند غيرعامل و نهادينگي و استمرار آن؛ یکی از 10 راهبرد پدافند غیرعامل کشور است
1- تعامل مستمر و فراگير با سازمان‌‌های تگذار، قانونگذار و اجرایی و ايجاد ساز و كار‌هاي مناسب در جهت ايمن‌سازي و حفاظت از تأسيسات زيربنايي کشور.
2- ساماندهي آمايش سرزمين ملي و آمايش دفاعي از منظر پدافند غيرعامل به منظور حداكثر استفاده از پهنه امن جغرافيايي كشور.
3- ايفاي نقش هدايتي و نظارتي در زمينه مطالعات، طراحي و اجرای طرح‌‌هاي پدافند غيرعامل کشور.
4- بسیج و بكارگيري امكانات ملی در جهت افزایش کارایی سامانه‌‌ها و شيوه‌‌هاي پدافند غيرعامل.
5- تگذاری و ساماندهي استفاده از فن‌آوري‌‌هاي نو به منظور كاهش آسيب‌پذيري ناشي از وابستگي.
6- توسعه کمی و کیفی آموزش‌هاوپژوهش‌ها و تولید فناوری بومی پدافند غیرعامل از طریق هدایت، تگذاری، برنامه‌ریزی واجرا در چرخه تولید دانش و پژوهش و تولید صنعتی با استفاده از ظرفیت‌های ملی).
7- تدوین و نهادينه نمودن نظام جامع پدافند غیرعامل و استفاده از اصول و ضوابط آن در ايمن سازي مراكز موجود و رعايت آنها در طرح‌‌هاي توسعه كشور.
8- توسعه فرهنگي و ارتقاء باور مدیران و مردم و تقويت عزم و اقتدار ملي نسبت به تأثير پدافند غير عامل در كاهش آسيب‌پذيري‌‌ها با استفاده از کل ظرفیت‌های ملی.
9- تدوین و نهادینه نمودن طرح جامع مدیریت بحران و دفاع غیرنظامی کشور در شرایط جنگی.
10- توسعه شاخصهای امنیت، ایمنی و پایداری در برابر تهدید در شبکه‌‌های اطلاعاتی و ارتباطی با گرایش به فناوری‌های بومی و ملی.
11- ایمن سازی و پایداری و موازی سازی امکان جایگزینی انرژی‌‌های زیر ساخت‌‌های حیاتی.
12- کاهش آسیب‌پذیری‌‌های استان‌‌ها در برابر تهدیدات و ایجاد پایداری و قابلیت بقاء و مدیریت بهینه و اداره امور مردم در شرایط تهدید بصورت خود کفا از مرکز.
13- ساماندهی و ایجاد ساز و کار مناسب برای استفاده حداکثری از توانایی‌‌ها و قابلیت‌های نیرو‌های داوطلب مردمی، بسیج در تمامی ابعاد و عرصه‌‌های پدافند غیرعامل.
14- حفظ اشراف اطلاعاتی و پایش مستمر تهدیدات و آسیب‌پذیری‌ها بر زیرساختهای ملی.
15- حفاظت و امنیت طرح‌های پدافند غیرعامل و محروم‌سازی دشمن در کسب اطلاعات از زیرساختهای طبقه‌بندی شده کشور با تدوین آئین‌نامه‌‌های حفاظتی متناسب با تهدیدات و توسعه و فرهنگ سازی آن.
الزامات كلي
1- وجود عزم و اراده ملي براي اجراي اصول پدافند غيرعامل.
2- ايجاد درك مشترك از مفاهيم، ضرورت‌ها و تهديدات مربوط به پدافند غيرعامل در بين سياستگذاران، مديران و مجريان كشور.
3- ايجاد فرهنگ، باور و اعتقاد عمومي نسبت به پدافند غيرعامل و نهادينگي و استمرار آن.
4- توسعه علمي پدافند غيرعامل در مراكز توليد علم.
5- وجود منابع انساني، استعداد قوي در رشته‌‌هاي مختلف پدافند غيرعامل در حوزه‌‌هاي ستادي و اجرايي (مشاوره، نظارت و اجرا).
6- پيش‌بيني و به تصويب رساندن قوانين جامع، مقررات، ضوابط و دستورالعمل‌هاي اجرايي مورد نياز پدافند غيرعامل.
7- وجود منابع مالي و اختصاص رديف اعتباري خاص كافي و لازم.
8- وجود ساز و كار‌هاي سياستگذاري، طرح‌ريزي و برنامه‌ريزي متمركز و اجراي غيرمتمركز.
9- تعيين و فعال‌سازي متولي پدافند غيرعامل در دستگاه‌هاي اجرايي و ساز و كار‌هاي مناسب مطالعه، طراحي، سياستگذاري، همسوسازي، هماهنگي و نظارت در بخش‌هاي مختلف كشور.
10- داشتن تفكر پويا، علمي، منعطف و مبتكر به پدافند غيرعامل و پرهيز از نگاه جزئي، بسته و ثابت.
درباره این سایت